στα πλαίσια κινήσεων για την αλληλεγγύη στους διωκόμενους συντρόφους, και με αφορμή τα πρόσφατα δικαστικά πραξικοπήματα εις βαρος των συντρόφων Πόλυ Γεωργιάδη και Στέλλας Αντωνίου, καθώς και την ολοένα και ευρύτερη όξυνση της καταστολής (φυλακές τύπου Γ/ειδικές συνθήκες κράτησης, προφυλάκιση του συντρόφου Γ.Σ στο Μεσολλόγγι), την Τετάρτη το πρωί πραγματοποιήθηκε μοίρασμα κειμένων στην Ευελπίδων από 20 άτομα.
Οι δράσεις συνεχίζονται …
Αλληλεγγύη μεταξύ των καταπιεσμένων !
Μπάτσοι, Δικαστές θα μας βρείτε απέναντι σας !
![[sak]dikastiria-2-11-2014-1](https://sak-kg.espivblogs.net/files/2014/11/sakdikastiria-2-11-2014-1.jpg)
![[sak]dikastiria-2-11-2014-2](https://sak-kg.espivblogs.net/files/2014/11/sakdikastiria-2-11-2014-2.jpg)
(κλικ για ζουμ)
Μιλάτε για «οργάνωση», όμως η φωτογραφία που έχετε εκεί πάνω, φαρδιά-πλατιά δείχνει «μπουλούκι».
Και αυτό είναι το πρώτυπο ( βλέπε–>όνειρο) τον περισσότερων.
Μια λαοθάλλασα, ένα μπουλούκι αττάκτων που θα τα πάρει όλα παραμάζωμα…
Ας την Ιστορία να λέει τα δικά της…
Ποιος την χέ… την Ιστορία και την Πραγματικότητα.
Όσο, λοιπόν, ο αριστερός χώρος θα παραμένει μπουλούκι,
είναι καταδικασμένος, «με επιστημονική ακρίβεια» να είναι το «αθώο θύμα» της υπόθεσης.
Να γυρνάει, πάντα, στο σπίτι, κλαμμένος και δαρμένος.
η εικόνα στο τέλος του κειμένου είναι απλά μία αισθητική απεικόνιση. Άμα θέλαμε/μπορούσαμε να τοποθετούμε εικόνες που να ταυτίζονται απόλυτα και αμφιμονοσήμαντα με τα νοήματα, τότε μάλλον θα σπαταλάγαμε υπέρμετρο χρόνο με αμφίβολα τελικά αποτελέσματα – βλέπεις η αισθητική είναι υποκειμενική – . Τέλος να σημειωθεί οτι στις στιγμές σύγκρουσης όσο αναγκαία είναι η οργάνωση, η συνέπεια, η δέσμευση άλλο τόσο αναγκαία είναι η διάχυση, των πρακτικών και των νοημάτων.
c. από κυψέλη/γκύζη