Για την απεργια πεινας του αγωνιστή Δ. Κουφοντίνα
Στις 30 Μαϊου ο επι 16 χρόνια κρατούμενος, μέλος της Ε.Ο. 17Ν, Δημήτρης Κουφοντίνας ξεκίνησε απεργία πείνας, με αιτήματα την χορήγηση τακτικής άδειας και την άρση του εισαγγελικού
βέτο στα συμβούλια των φυλακών.
Μετά από παρέμβαση της εισαγγελέως του Αρείου Πάγου Ξένης Δημητρίου, “πάγωσε” η χορήγηση τακτικών αδειών –τις οποίες δικαιούταν εδώ και εφτά χρόνια– στον αγωνιστή Δ.Κουφοντίνα που δίνονταν από το Νοέμβριο του 2017 υπό αυστηρότατους περιοριστικούς όρους. Οι δύο εισαγγελείς των φυλακών Κορυδαλλού που εισηγήθηκαν θετικά για τις ισάριθμες άδειες διώχθηκαν πειθαρχικά από την παραπάνω εισαγγελέα. Η χορήγηση τακτικών αδειών δεν αποτελεί ούτε κάποια “προοδευτική” κίνηση ούτε κάποιου είδους χάρη, αλλά την απλή εφαρμογή των δικών τους νόμων. “Η διαφοροποίηση του συνειδησιακού υπόβαθρου”, που επιζητούσαν από τον αγωνιστή Δ. Κουφοντίνα τα προηγούμενα συμβούλια ήταν στην πραγματικότητα η δήλωση μετάνοιας, που δια καώς επιδιώκει κάθε καθεστώς από τους πολιτικούς του αντιπάλους, προκειμένου να τους συντρίψει και να τους εξοντώσει όχι μόνο φυσικά αλλά πρωτίστως πολιτικά και ηθικά.
Το δεύτερο αίτημά του, αφορά στην άρση του εισαγγελικού βέτο. Πρόκειται για ρύθμιση που ψηφίστηκε επί Ν.Δ. –φυσικά διατηρήθηκε επί ΣΥΡΙΖΑ_ΑΝΕΛ και δίνει το δικαίωμα στους εισαγγελείς των συμβουλίων των φυλακών να ασκούν στην ουσία βέτο με την αρνητική τους ψήφο επί οποιουδήποτε ζητήματος συμπεριλαμβανομένου και αυτού των αδειών.
το μονιμο “καθεστως εκτακτης αναγκης” απεναντι στον κοσμο του αγωνα..
Οι φημολογούμενες ενδοκυριαρχικές συγκρούσεις μεταξύ δικαστών και κυβέρνησης, η ρητορική περί έξωθεν πιεστικών και “επικίνδυνων” για τις διακρατικές σχέσεις παρεμβάσεων και η επίκληση της“ανεξάρτητης και τυφλής” δικαιοσύνης, δεν μπορούν να συσκοτίσουν την ουσία πίσω και από την περίπτωση Κουφοντίνα. Βρισκόμαστε πλέον σε ένα μόνιμο καθεστώς έκτακτης ανάγκης, όπου κράτος και αφεντικά δημιουργούν και διευρύνουν διαρκώς τους τόπους εξαίρεσης απέναντι σε όσους αγωνίζονται, σε όσους περισσεύουν και σε όλους εκείνους που αδυνατούν να ακολουθήσουν την καπιταλιστική κούρσα. Ο εσωτερικός εχθρός και οι κάθε λογής κινήσεις αντίστασης που εκδηλώνονται πρέπει να παταχθούν φυσικά, να συκοφαντηθούν και εντέλει να απονοηματοδοτηθούν πολιτικά, προκειμένου να συνεχιστεί απρόσκοπτα η επίθεση του καθεστώτος σε κάθε πεδίο της ζωής των καταπιεσμένων. Οι τρομονόμοι και οι διατάξεις τους αποτελούν την κατεξοχήν αποτύπωση των καθεστώτων έκτακτης ανάγκης στο νομικό οπλοστάσιο του κράτους. Η Ε.Ο. 17Ν και όσοι κατηγορήθηκαν σε αυτό το πλαίσιο αποτελούν την πρώτη εφαρμογή ήδη από το 2002 της ελληνικής εκδοχής των τρομονόμων, με ειδικές συνθήκες κράτησης για τους καταδικασθέντες, ειδική σύνθεση δικαστηρίων που εξαιρεί τους ενόρκους και επαυξημένες ποινές. Πράξεις, θέσεις και συνολικά αγωνιστικά παραδείγματα σαν αυτό του Δημήτρη Κουφοντίνα δεν αποτελούν προσωπικές βεντέτες του καθεστώτος (ή κάποιων επώνυμων “τζακιών” του). Αποτυπώνουν με τον πλέον εξόφθαλμο τρόπο την αγωνία της κυριαρχίας να διαγράψει από τα μυαλά των υπηκόων της κάθε πιθανότητα αντίστασης, κάθε δυνατότητα αγώνα προς μια απελευθερωτική κατεύθυνση.
σχέσεις κράτους και δικαιοσύνης, η αριστερή διαχείριση
Η κίνηση της εισαγγελέως του Αρείου Πάγου, αλλά και ολόκληρος ο μιντιακός οχετός, με πολιτικά στελέχη όλων των αποχρώσεων να επιζητούν της εξαίρεση από το νόμο (τους) περιπτώσεων σαν του Κουφοντίνα, δεν αποτελούν ακραίες παραφωνίες. Είναι η εμπράγματη αποτύπωση της προσπάθειας για αυτοσυντήρηση και αναπαραγωγή του καθεστώτος που νιώθει να απειλείται από τους πολιτικούς του αντιπάλους. Η δικαιοσύνη και οι νόμοι αποτελούν βασικό πυλώνα στήριξης κράτους και αφεντικών με ξεκάθαρα ταξικό πρόσημο. Εκτελεστική και νομοθετική εξουσία αλληλοδιαπλέκονται και αλληλοκαλύπτονται όχι απλά εξαιτίας των λεγόμενων φαινομένων διαπλοκής, αλλά προκειμένου να διατηρήσουν την ίδια τους τη φύση, την εξουσία καθαυτή.
Στο πεδίο της καταστολής, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έχει φαινομενικά εγκαταλείψει τη ρητορική περί νόμου και τάξης, επιχειρώντας να ικανοποιήσει το προοδευτικό της ακροατήριο. Αφού αφομοίωσε και ενσωμάτωσε μεγάλο κομμάτι των κινημάτων που αναπτύχθηκαν τα προηγούμενα χρόνια, αφήνει με τις ευλογίες της πάντα την “ανεξάρτητη και τυφλή” δικαιοσύνη να κάνει τη βρώμικη δουλειά. Ταυτόχρονα διατυπώνει τη λογική του “εμείς θέλουμε, αλλά τα χέρια μας είναι δεμένα” υπονοώντας διακρατικά συμφέροντα, αντιπολίτευση στο εσωτερικό και δάκτυλο του υποτιθέμενου “βαθέος κράτους”. Στην πραγματικότητα, η αριστερή διαχείριση δεν αποτελει κάποιο ξεχωριστό κεφάλαιο διαχείρισης του κράτους και το έχει αποδείξει προ πολλού με την ισοπέδωση των εργασιακών κεκτημένων, την πρόσφατη επίθεση στην πρώτη κατοικία, την περαιτέρω φτωχοποίηση των εκμεταλλευόμενων, την απάνθρωπη μεταχείριση των μεταναστών, την πλήρη υποβάθμιση όλων των κοινωνικών υποδομών.
αγωνας εναντια στο καθεστως εξαιρεσης
Η απεργία πείνας του Δ.Κουφοντίνα δεν είναι ένας ξεκομμένος αγώνας για προσωπικό όφελος. Η αξιοπρεπής στάση του όλα αυτά τα χρόνια του εγκλεισμού, η άρνησή του παρά το κόστος να αποποιηθεί τις πολιτικές του αξίες, η συμμετοχή του σε συλλογικούς αγώνες εντός των φυλακών, είναι αναπόσπαστα κομμάτια των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων. Η άδεια που διεκδικεί δεν είναι κάποιου είδους παραχώρηση, αλλά έχει κερδηθεί με αγώνες των κρατουμένων. Ως κομμάτι των καταπιεζόμενων η θέση μας είναι δίπλα στον αγωνιστή Δ.Κουφοντίνα και σε κάθε αντιστεκόμενο κομμάτι ενάντια στα κάθε λογής καθεστώτα εξαίρεσης, ενάντια σε μια κοινωνία ελέγχου και επιτήρησης, ενάντια στην ισοπέδωση των ζωών μας. Απέναντι στην επίθεση κράτους και αφεντικών να στήσουμε τις συλλογικές μας αντιστάσεις, με κοινότητες αγώνα και αλληλεγγύης, αντιιεραρχικές και αυτοοργανωμένες δομές, να αντεπιτεθούμε με κάθε μέσο στην κρατική και καπιταλιστική λαίλαπα. Για μια κοινωνία ελευθερίας, ισότητας και αλληλεγγύης, αγώνας για την κοινωνκή επανάσταση.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΠΕΡΓΟ ΠΕΙΝΑΣ Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ–
ΑΜΕΣΗ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΙΤΗΜΑΤΩΝ
ΑΓΩΝΑΣ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΦΥΛΑΚΗΣ
αναρχικοί και κομμουνιστές από Κυψέλη και Γκύζη
PDF: Για την απεργια πεινας του αγωνιστή Δ. Κουφοντίνα