Αφίσες και κείμενα εναντια στις εκλογές που μοιράζουμε και κολλάμε στις γειτονιές μας.

 

 

 

 

 

  «Όταν πεθαίνει ο βασιλιάς μη χαίρεσαι λαουτζίκο.

Μη λες πως θαν’ καλύτερος ο νυν από τον τέως.

Πως θάναι το λυκόπουλο καλύτερο από τον λύκο.

Τότε μονάχα να χαρείς: αν θάναι ο τελευταίος…». 

κ. Βάρναλης

Καλώς ήρθατε στην πραγματικότητα…

Απο το 2010 και μετά ,όταν φάνηκε ξεκάθαρα που κατευθύνονται η διαχείριση της κρίσης και οι συνέπειες της, η κυρίαρχη αφήγηση καθιέρωνε την Ελλάδα σαν τη φτωχή χώρα που δέχεται πιέσεις από εξωθεν δυνάμεις, όπως το ΔΝΤ και την ΕΕ, αφήνοντας στο απυρόβλητο τις κινήσεις του κεφαλαίου. Σε όλο αυτό το διάστημα, θεσμοθετήθηκαν μέτρα σε βάρος των από τα κάτω, που ευνόησαν μερίδιο του ελληνικού και διεθνούς κεφαλαίου. Ενός κεφαλαίου, που ποτέ στην ιστορία δεν έχει παραχωρήσει το ελάχιστο των κερδών του, παρα μόνο για να αμβλύνει τις όποιες αντιδράσεις των εκμεταλευόμενων.

Η απάντηση μεγάλης μερίδας κόσμου, που έβλεπε διεκδικήσεις κερδισμένες με αγώνα να χάνονται εν μια νυκτί ήταν να βρεθεί στο δρόμο, όπου παρα τη σκληρή καταστολή, οργανώθηκε σε συνελεύσεις γειτονιάς,συμμετείχε σε συγκρούσεις κατα τη διάρκεια μεγάλων διαδηλώσεων.

Αργότερα, ο ΣΥΡΙΖΑ , χρησιμοποιώντας τη συμμετοχή του στις κινητοποιήσεις των προηγούμενων χρόνων (ενισχύοντας κ μ’ αυτόν τον τρόπο το”ανατρεπτικό/φιλολαϊκό”προφίλ του), σαν απο μηχανης θεός ,υποσχέθηκε να “σκίσει τα μνημόνια”. Σύντομα μετά την εκλογή του, οι όποιες αυταπάτες για “την ελπίδα που έρχεται” διαλύθηκαν και όσοι έδειξαν εμπιστοσύνη στις προθέσεις του , ή απλά δεν έβρισκαν κάπου αλλού προοπτική βελτίωσης , επέστρεψαν απογοητευμένοι στην πρότερη κατάσταση της μιζέριας, του ατομισμού και της ματαιότητας. Μια ευνοϊκή συνθήκη για την εκκόλαψη και ενεργοποίηση συντηρητικών αντανακλαστικών ,που σε διάφορες περιπτώσεις συνέδραμαν στην όξυνση του κοινωνικού εκφασισμού.

Το κράτος έχει συνέχεια…

Η ” αριστερή παρένθεση ” έρχεται να επιβεβαιώσει πως το κράτος έχει συνέχεια. Είτε με την πιο επιθετική διαχείρηση της ΝΔ, είτε με την επικοινωνιακά πιο ήπια διαχείριση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ η ουσία δεν αλλάζεi : η φτωχοποίηση μεγάλων κομματιών της κοινωνίας αποτελεί πλέον δεδομένο, παράλληλα με την αύξηση των κερδών αυτών που μας ζητάνε να βάλουμε πλάτη ώσπου να περάσει η μπόρα.

Το κράτος και οι μηχανισμοί του,όποια πολιτική κ αν ακολουθούν, δημιουργούν το ίδια αδιέξοδα για όσους δεν χωράνε στο ασφυκτικό περιβάλλον της δημοσιονομικής και καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης.

Η εικόνα του σύγχρονου ολοκληρωτισμού συντίθεται, από εργασιακή καταπίεση και εργοδοτική τρομοκρατία, ελέγχο και επιτήρηση σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας, καταστολή των αγώνων και ενίσχυση του νομοθετικού οπλοστασίου .

Το παραμύθι των εκλογών…

Στα τελευταία εκλογικά πανηγύρια, παρατηρήθηκαν ολοένα αυξανόμενα ποσοστά αποχής που έτειναν στο 60 % , καθιστώντας την εκλογική διαδικασία σε δημοτικό κ περιφερειακό επίπεδο σε υπόθεση λίγων. Και ενώ έχουμε την περιφρόνηση του πολιτικού συστήματος ταυτόχρονα οι κοινωνικές αντιστάσεις και αντιδράσεις απέναντι σε μέτρα που είτε θεσπίστηκαν, είτε εφαρμόστηκαν την τελευταία τετραετία , δε θυμίζουν σε τίποτα εκείνες της περιόδου ’10-’12.

Παρ’όλα αυτά όσο κι αν η αποχή αποτελεί μιά πολιτική δήλωση, η αδυναμία μετουσίωσης της σε κάτι συλλογικό την καθιστά άλλη μία πράξη ανάθεσης των ζωών μας στα χέρια άλλων. Για εμάς η αποχή δε μεταφράζεται σε πολιτική απραξία και αδιαφορία, αλλά σε μια άρνηση των δημοκρατικών θεσμών και κάθε εξουσίας . Δεν αποτελεί προσωπική υπόθεση αλλά άλλη μία αντίσταση που υψώνουμε απέναντι στην κυριαρχία. Καθημερινά μέσα από τους χώρους εργασίας μας, τα σχολεία, και τις γειτονιές μας αυτοοργανωνόμαστε και αγωνιζόμαστε συλλογικά , χωρίς αρχηγούς και ειδικούς, προσπαθώντας να σπάσουμε στην πράξη τις λογικές της ανάθεσης, της ιεραρχίας, της πατριαρχίας και της εκμετάλλευσης.

Ο κόσμος δεν κερδίζεται με εκλογές

Μόνο συλλογικά μπορούμε εμείς οι από τα κάτω, να σταθούμε ισότιμα και έμπρακτα ο ένας δίπλα στον άλλο, να αγωνιστούμε και να χτίσουμε κοινότητες ισότητας και αλληλεγγύης.

Η αποχή απο την εκλογική διαδικασία να μην ταυτιστεί με την αδιαφορία αλλά να μετουσιωθεί σε επιλογή οργάνωσης κ δράσης με αντιιεραρχικά χαρακτηριστικά ,πέρα απο διαχωρισμούς φύλου κ φυλής.

Αγώνας ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο,να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας

Για την κοινωνική επανάσταση και απελευθέρωση